شهریار درباره دانشکده هنرهای دراماتیک می گوید

دانشکده هنر های دراماتیک سابقهء بسیار درخشانی در رشد و پرورش استعداد های هنرهای نمایشی در ایران دارد که از چشم اهالی هنر بدور نیست و در این کوتاه نیز شرح آن میسر نیست . متاسفانه بعد از انقلاب توسط انجمن به اصطلاح اسلامی نابود شد و بعد از آن تاریخ وقتی عده ای در باغ فردوس تلاش کردند تا چیزی مشابه آن را پایه گذاری کنند نشد . سی سال از آن تاریخ گذشت و نتیجه را همه دیدیم, خروجی هنرمندان تاثیر گذاردر عرصه هنر های نمایشی این 30 سال حتی با کمترین بازده فارق التحصیلان یکسال درآماتیک که تا سال 1358 فقط 16 یا 17سال فعالیت داشت برابر نیست ! مدیران دانشگاه هنردر این سالهای اخیر سعی فراوانی برای الحاق نام دانشکده هنرهای دراماتیک به دانشگاه هنر داشتند که انگیزه آن جبران نقصان 30سال گذشته است . حیهات که حافظه تاریخی را که در سینه درملت است هرگز نمیتوان مخدوش کرد . تاسیس و تعلیم دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک توسط بزرگان هنر ایران بود و تا آخرین ترم بهترین ها درکار آموزش آن فعالیت داشتند و حال اینکه تاسیس دانشکده سینما تئاتر دانشگاه هنر توسط دانشجویانی که برخی از آنها حتی دوره لیسانسشان هم تمام نشده بود اداره میشد . البته در سالهای بعد دوستان اکثرا تا مقطع دکترا در همان دانشکده سینما و تئاتربه تحصیل ادامه دادندو خدا را شکر امروز اکثرا مدرک دکترا دارند اما بسیاری از آنها را میشناسم که برای نمونه بجز کارهائیکه برای پاس کردن واحد های درسیشان انجام دادند هیچگونه فعالیت هنری تولید شده که مرتبط با مدرک و حرفه ایکه مشغول به تدریس آن هستند را ندارند.

جهانی به نام «دانشکده هنرهای دراماتیک»

خیلی مهربانی می‌بینم.از دوستان پیر و جوان. طوری که گاهی با خودم می گویم نکند دوباره کودکی شده‌ام که با دیدن صحنه‌ای اندوهگین دلش می‌گیرد؛ و دوستانش با این پیامها به او می‌فهمانند که به یادش هستند و می‌کوشند اندوهها و دلتنگی‌هایش را از یادش ببرند؟ اما گاهی این مهربانی‌ها چنان غیر‌منتظره هستند که کمک می‌کنند گمشده‌هایم را نیز بیابم. مانند پیامی که امروز به خاطر زادروزم از صفحه «دانشکده هنرهای دراماتیک» رسید. پیامی که احساس یک شادی گمشده در سی و سه سال پیش را در دلم زنده کرد، از دانشکده‌ای که گمان می‌کردم فراموش شده. دانشکده‌ای که پنجره‌های بزرگ داشت، استادان بزرگ داشت، همکلاسی‌های بزرگ داشت، انسانهای بزرگ با دلهای بزرگ و اندیشه‌های بزرگ داشت.
از شما ممنونم ای دوستان گرامی که این همه و آن همه بزرگی را به یاد دل کوچک شده‌ در دامگاههای کوچک آوردید!
اسماعیل همتی

با هم اسامی دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک را از سال1343 تا 1358 را تکمیل کنیم

با تبریک سال نو به همه استادان و دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک
دانشجویان و استادان گرامی دانشکده هنرهای دراماتیک ، درصدد هستیم
 لیستی واقعی از دانشجویان دانشکده هنرهای دراماتیک از سال تاسیس دانشکده 1343تا پایان سال 1358 آخرین سال فعالیت دانشکده را تهیه نمایم .یک لیست واقعی ازدانشجویان راستین ،انجام این امرهم افراد در تاریخ دانشکده ثبت میگردد وهم اینکه هرکسی به دروغ خود را به دانشکده هنرهای دراماتیک نچسپاند. دراین راستا همکاری و کمک همه دانشجویان و استادان محترم را می طلبد که اسامی تکمیل شود لطفا دانشجویان عزیز   اسامی همدروه ای های خود را برای ما ارسال نمایند . برخی دانشجویان محبت کرده و برخی اسامی را ارسال کرده اند. که بعد از تحقیق در لیست اضافه شده و خواهش می کنم همه انجام این کار مهم  ما را یاری نمایید.

وقتی روزنامه نگار و نوبسنده شناختی از هنر و خصوصا تاتر نداشته باشد

وقتی روزنامه نگار و نویسنده
 شناختی ازهنروخصوصا تاتر نداشته باشد.
می گویند : «باید کاررا به کاردان سپرد»
 رادیو زمانه معمولا در کادر رسانه ای خود از افرادی سطحی نگر و معمولی بهره می برد که شاید فقط دستی بر اتش داشته باشند آنها کارشناس هنری بشکل واقعی نیستندو معمولا نوشته ها و مقاله های هنری و فرهنگی رادیو زمانه  اغلب کم جان و پیش پا افتاده اند. البته این معضل فقط گریبانگیر رادیو  رادیو زمانه نیست بلکه مجموعه رسانه های خارج از کشور به این معضل فرهنگی دوچارند  .در مطلبی در رادیو زمانه  درباره مراسم بزرگ داشت از استاد مسلم تاتر ایران در لندن بقلم پرویر جاهد نوشته شده که بسیار غیرحرفه ای است . نویسنده گزارش پرویز جاهد است وی در گذشته در ایران از علاقمندان به نوشتن درباره سینما بود و چند مقاله یا گزارش هم درباره سینما در مجله فرهنگ و سینما به سر دبیری و مدیر مسولی مقدم به چاپ رسانده.

دکتر مهدی فروغ بنیانگذار دانشکده ما کی بود ؟

دكتر مهدي فروغ در 23 آبانماه 1290 در شهر اصفهان در محله‌ي دالبتي چشم به جهان گشود. پنج ساله بود كه پدرش بدرود زندگي گفت و مادر شيردل و قدرتمند, به تربيت او همت گماشت.

تحصيلات ابتدايي را وي در دو مكتب و پس از آن در مدرسه‌هاي جديدالتاسيس اصفهان گذراند و دوره‌ي متوسطه را در اصفهان و شيراز ادامه داد و سپس به تهران رفت و در دانشسراي عالي ثبت‌نام كرد. در آغاز ورود, وي به رياست انجمن تآتر و موسيقي دانشسراي عالي انتخاب شد......

ادعای دانشجویی که رویا و خیال است !

 دانشجویان ورودی سال 57 و دانشجویان زمان انقلاب فرهنگی دانشکده هنرهای دراماتیک ( آخرین دوره پذیرش دانشجو در دانشکده هنرهای دراماتیک سال 1358 می باشد ) ،طی ارسال ایمیل هایی در مورد گفت گوی محمد چرمشیر با مجله سینما و ادبیات شماره 43 آذر و دی ماه 1393 ادعا کرده که وی درسال 1357 دانشجو شده و ورودی سال پنجاه وهفت دانشکده هنرهای دراماتیک می باشد .  این امر موجب اعتراض های بسیاری از دانشجویان قدیمی شده است . دانشجویان سالها فوق اعلام کردند ،  محمد چرمشیر بخاطر علاقه ای که  به دانشجو شدن در دانشکده هنرهای دراماتیک داشت مرتب به محل دانشکده می امد و با بسیاری از کسانی که وی نام برده قبل از انقلاب فرهنگی صحبت و شاید بحث هم می کرده ولی اظهارات وی به عنوان دانشجوی دانشکده هنرهای دراماتیک در سال  1357  و  1358 غیر واقعی است . بسیاری ازدانشجویان با ارسال ایمیل معترض شده و با استدلال گفته اند : چرم شیرهمیشه می گفت دلم می خواهد دانشجوی دراماتیک باشم ولی قبول نشدم ولی سعی و کوشش می کنم در ورودی بعدی وارد دانشکده بشوم و همیشه از چگونه وارد شدن به دانشکده دراماتیک پرسو جو می کرد و مشتاق یاد گیری بود.
 شایدم با افرادی که نام برده درارتباط بوده باشد ولی انزمان دانشجو نبود . سال 1359 هم دانشکده دراماتیک را منحل کردند.....

روزهایی خوش درحیاط دانشکده هنرهای دراماتیک

عکس هایی از فیلم های ساخته شده توسط دانشجویان دانشکده هنر های دراماتیک در سال 1356
از فیلم بازگشت بگارگردانی و تهیه کنندگی : کاوه قدکچیان و بازیگرانی چون
کاظم بلوچی،یاسی، احمد بیگ دلی ،
افراد پشت صحنه: داوود اخویان فیلمبردار
دستیار تهیه جلیل فرجاد
منشی صحنه پروین رضایی